தமிழைப் பற்றி தமிழில் - 3

தமிழைப்பற்றி ஒலியியல் வாயிலாக சிந்திக்கையில் எனக்கு புலப்பட்ட உள்ளுருமங்கள் (informations) இவை. பல்லாயிரம் ஆண்டுகட்கு முன் தமிழர் இப்படி ஒரு ஆராய்ச்சி செய்து ஒரு மொழியை இயற்றியிருக்கிறார்கள் என எண்ணி வியக்கத்தோன்றுகிறது.

கடந்த முறை சிந்திக்கையில் ga, ja, da, dha, ba ஆகிய ஒலிகள் தமிழில்  இருக்கிறதென்று புரிந்துகொண்டேன். ஆதலால்தான் தமிழிலிருந்து வடமொழிக்கு எடுத்துச் சென்றிருப்பர்.

பின்பு மீண்டும் சிந்திக்கையில் எழுந்த ஐயம் - எதற்காக கங, சஞ, டண, தந, பம ஆகிய ஒலிகளை அறிஞர்கள் இணைத்திருக்கிறார்கள்?
நான் சிந்தித்தவரை: -க- என ஒலிக்கும்போது மூக்கின் வழியாக காற்று
வெளியேருவதில்லை.

-க- என ஒலிக்கும்போதும் சரி, -ங- என ஒலிக்கும்போதும் சரி வாயசைவு ஒன்றுதான். -ங- என ஒலி எழுப்ப -க- வை ஒலிக்கச் செய்யும் வாயசைவோடு முக்கையும் பயன்படுத்துகையில் அது -ங- வாக ஒலிக்கிறது. இதே விதிதான் மற்ற இணைகளுக்கும்(pairs) பொருந்தும்.
-ச- வானது மூக்கின் உதவியுடன் ஒலிக்கையில் -ஞ- வாக ஒலிக்கிறது.

ஒலிப்பதற்கு ஒரே மாதிரியுள்ள ஒலிகளை வேறுபடுத்த இப்படி ஒரு மகத்தான வடிவமைப்பை (architecture) உருவாக்கியுள்ளனர். காட்டாக -ந-, -ண - இவற்றை வேறு படுத்த -த- மற்றும் -ட- வுடன் இணைத்துள்ளனர். அதனால் -ந- என உச்சரிக்கையில் நுணிநாக்கானது முன்பல், மற்றும் அண்ணத்தில் (மேல்தாடை?) ஒட்டி கீழிறங்கவேண்டும். -ண- என உச்சரிக்கையில் நாக்கு சிரிது மடங்கி அன்னத்தின் பின்புறம் துவங்கி முன்பற்க்கள் நோக்கி கீழிறங்கவேண்டும்.
இப்பொழுது -நாணயம்- என உச்சரித்துப் பாருங்கள். மனநிறைவாக இருக்கும்.

இதன் மூலம் எனக்கெழுந்துள்ள ஐயம்:

எழுதுகையில் ஏன் எப்பொழுதும் -ந- வானது சொல்லின் முதலில் வருகிறது. ஏன் -ண- வருவதில்லை? விதியே அப்படித்தானா அல்லது ஓலைச்சுவடிகளிலிருந்த பழைய எழுத்துருக்களிலிருந்து நாம் வட்டெழுத்துக்கு மாறியபொழுது ஏற்ப்பட்ட/ஏற்ப்படுத்தப்பட்ட பிழையா?!

மேலும் என்னை சிந்திக்கத் தூண்டுபவை:
1. -ர-, -ற - இவற்றின் ஒலி வேறுபாடு -  அதன் ஒலிவிதிகள். சமஸ்கிருதத்தில் றவை உயிரெழுத்தாக்கியது ஏன்?
2. எதை மனதில் வைத்து -ழ- வை design செய்திருக்க வேண்டும்?

எத்தனையோ இலக்கியச்செல்வங்களும் அறிவியற்ச்செல்வங்களும் நிறைந்திருக்கும் தமிழில் ஒரு மொழியை பிறவிச்செவிடரும் (காது கேட்க முடியாவிடில் பேச்சு/உச்சரிப்பு வராது) பிழையின்றி உச்சரிக்கும்படி கற்பிப்பதற்கு ஏதேனும் நூல் உறுதியாக இருந்திருக்க வேண்டும். தகவல் தெரிந்தால் பின்னூட்டமிடுங்கள். நன்றி.

இதே நூல் வடமொழி இயற்றுவதற்கும் உதவியிருக்கும் என்பது எனது கற்பனையான instinct.

தமிழ்ப் புத்தாண்டு வாழ்த்துக்கள்! தமிழை சரியாக இசைப்போம், ஒலிப்போம், உச்சரிப்போம். தமிழ் தமிழாக வாழ வளர முனைபோடு இருப்போம்.

தமிழைப் பற்றி தமிழில் - 2

தமிழ் மொழி மிகத்தொண்மையாயினும், அதன் எழுத்து வடிவம் மிகவும் புதியது. பல்வேறு காலக்கட்டங்களில் பலவிதமான வடிவங்கள் பயன்பாட்டில் இருந்து வந்துள்ளன (ஆதாரம்). தற்பொழுது வழக்கத்திலுள்ள எழுத்து முறை பத்தொன்பதாம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியிலிருந்து பயன்பாட்டில் உள்ளது. அரிச்சுவடி எதுவாகினும், தமிழின் உச்சரிப்பு மாறக்கூடாது. முடிவில் அதுவல்லவா மொழி?! நான் தமிழ் என்று இந்த அரிச்சுவடியில் எழுதினாலும், Tamil/Thamiz என ஆங்கில அரிச்சுவடியில் எழுதினாலும், அதன் உச்சரிப்பு மாறாதல்லவா!

நான் தமிழ் கற்க தொடங்கிய காலத்திலிருந்தே தமிழை தவராக உச்சரித்ததில் வெட்கப்படுகிறேன். அது தமிழை எனக்கு கற்றுத்தந்தவர்களின் பிழையாகினும், என்னால் அதைத் திருத்திக்கொள்ள சில நாட்களுக்கு முன்புதான் காலம் கைகூடியது. தமிழின் ஆய்த எழுத்தைத்தான் குறிப்பிடுகிறேன்.

சிருவயதிலிருந்தே வடமொழி பயின்றதால், தமிழையும் அதனையும் ஒப்பிட்டு செய்து பழக்கம் எனக்கு. அதனாலோ என்னவோ, தமிழில் இருந்துதான் வடமொழி தோன்றியிருக்கும் என்ற எண்ணம் மேலோங்கியுள்ளது. அதற்கு இடைஞ்சலாக என்னுள் எழுந்த கேள்வி, தமிழில்தான் ஹ, ஷ ஒலிகள் இல்லையே என்பதாகும். தமிழ்நாட்டில் எவரொருவரைக் கேட்பினும் ஆய்த எழுத்தை (ஃ) அக்கு என்றே உச்சரிப்பர். அக்கு என்று எழுதுவதை விட்டு, எதற்காக ஒரு ஒலியை உருவாக்கவேண்டும்? அதற்கு இலக்கணத்தில் பல கோட்பாடுகள் வேறு. என்ன கொடுமை சரவணன் இது? கூர்ந்து சிந்தித்தால், அதன் உச்சரிப்பு கண்டிப்பாகத் தவறு என்றே உணர்வோம். ஃ என்பதனை ஹ் என்றே உச்சரிக்க வேண்டும். நமது இலங்கை சகோதரர்களும் அதனை அப்படித்தான் உச்சரிக்கின்றனர். நாம்தான் மொழிதிரிபால் தாய்மொழியையே மாற்றி உச்சரித்து, அதில் பாடல்கள் வேறு எழுதி தமிழை கொன்று, மென்று அவமதிக்கிறோம். கடந்த பதிவில், அஃது என்பதன் உச்சரிப்பை இதனுடன் ஒப்பிட்டால் விளங்கும்.

ஒரு மொழியின் செழுமைக்கு அதன் இலக்கண கட்டமைப்பும், இலக்கியப் படைப்புகளும் எவ்வளவு பங்காற்றுகின்றனவோ, அதை விட அதிக பங்கு அதனை உச்சரிப்பதற்கு உண்டு. இலக்கணம் ஒரு மொழிக்கு அழகைக் கொடுத்து இலக்கியம் அவ்விலக்கணத் தாங்கி தன் மொழியின் அழகை மக்கள் உணர எடுத்துரைப்பதால்தான் அதன் அருமையும் பெருமையும் நம்மால் உணர முடிகிறது. ஆதலால் நாம் நம்மொழி மென்மேலும் வளரவேண்டுமென என்னுகிறோம்.

பொருப்பிலே பிறந்து, தென்னன் புகழிலே கிடந்து, சங்கத்
திருப்பிலே இருந்து, வைகை ஏட்டிலே தவழ்ந்த பேதை
நெருப்பிலே நின்று, கற்றோர் நினைவிலே நடந்து, ஓர் ஏன
மருப்பிலே பயின்ற பாவை மருங்கிலேவளருகின்றாள்

இப்பாடலை இயற்றியது யார்  என்றெனக்குத் தெரியாது. நினைவில் நிற்பதால் எழுதுகிறேன். தமிழ்த்தாய் வாழ்த்தாக நான் பன்னிரெண்டாம் வகுப்பில் பயின்றது. நம் மொழி மேலும் வளர வேண்டும் என்று விரும்பினால் மட்டும் போதாது. அது உயிருடன் இருக்க முதலில் அதன் உச்சரிப்பு மற்றும் பயன்பாடு சரியாக இருத்தல் வேண்டும். இன்றைய காலகட்டத்தில், இதுவே இன்றியமையாதது. திருக்குறளைப் போன்று இன்னொரு நூலில்லை என்று மார்தட்டும்முன், அதற்கு இணையாக ஏன் இன்னும் படைப்புகள் வரவில்லை  என்பதனை சிந்திக்கவேண்டும். மொழித்திரிபு அதன் எல்லைகளைக் கடந்து இன்று மெட்ராஸ்-தமிழ் என்று ஒரு அவலம் உருவாவதற்கு வித்திட்டுள்ளது.

உலகமயமாக்கலாலும் பிறமாநிலத்தவரின் வருகையாலும் நம் மொழியின் உச்சரிப்பு நாளுக்கு நாள் திரிந்து கொண்டே இருக்கிறது. சினிமா என்னும் வர்த்தகம் கலை என்னும் கட்டுப்பாட்டை இழந்தபின்பு மக்களுக்கு தூய தமிழ்ப்பேச்சைக் கொண்டு செல்லும் சாதனங்கள் மிகமிக குறைவு. இதை உணர்ந்த மிகச் சிலர் (கொங்கு நாட்டில்) இன்றும் பொது இடங்களில் தூயதமிழிலேயே உரையாடுவதும், அவர்களை பிறர் ஏளனம் செய்வதும் நான் நேரில் கண்டது. ஈரோட்டிலிருந்து கொயம்புத்தூர் செல்கையிலே ஒரு பயணி நடத்துனரிடம் "நடத்துனரே, கருமத்தம்பட்டிக்கு ஒரு பயனச்சீட்டு கொடுங்கள்" என்றதும் அதனைத்தொடர்ந்து பேருந்தில் எழுந்த முனுமுனுப்பும், நக்கலான சிரிப்புச்சத்தமும் அம்மனிதரின் மனதைப் புண்படுதியிருந்தால் அவ்வடு நம்தமிழ்த்தாய் மீதுதான் இருக்கும். தூயதமிழில் உரையாடுவதை இனியாவது நாம் ஊக்குவிக்க வேண்டும், நாம் நம் அடையாளங்களை மறக்கும்முன், நம்மக்களே அவற்றை மறைக்கும்முன்!

Moolaad

Recently I happened to read an article in a Tamil magazine (Anada vikatan). It was the review about the film Moolaad. The film written and directed by Ousmane Sembene, Africa's most celebrated film-maker, addresses the thorny issue of female circumcision. When four young girls escape the ritual of purification, they seek refuge with an independent-minded woman, Ardo, and a battle between tradition and personal freedom is entrained. Even though its about an Islamic community, the lessons it teaches can benefit everyone.

In this patriarchial society, lots of reforms has happened, that it has now come out of the evil practices against the women. Still, the immoral thoughts and the domination on the women has not yet been rooted out. When i think back, I was quickly able to recollect few of the many ways by which males strongly dominated the female in the brahmin community.

1. Child marriage, widow marriage.
2. Restrictions during the mensturation cycle.
3. Restrictions in worshiping the Gods.
4. Illitracy.
5. Restraints to Vedas.

Fortunately, the Hindu society did not turn into a path where circumcision is done. I believe that all these practices are the results of adopting the manu smriti, which was said to be written by a fictious king Manu. The rules said to be written by him, should have originally been written by the dominant males of the society that decided to restrain the society and female under the name of God and Dharma. The formula of manu smriti could have worked well for the initial period. But as the time elapsed, the chaos begun, so is the unpredictability. The butterfly flapping its wings gave the initial breeze to the society. But the time and the underlying laws has taken this complex system to its current state of ugliness. Manu smriti was responsible for the creation of Varnas in the Hindu society. It is the evidence for the origin of male dominance in our society.

Although, it is no more a law book in India, it is still practiced in many ways in our culture. When my sister is not permitted to learn Vedas, it is the evidence. When my sister is not allowed to pray during her cycle, it is the evidence. When my brother is given the first preference to my sister, it is the inference. Dowry is an evidence. How many more do you want?, anyone can give you!!

I believe, now the change should happen at the family level, and at individual level.

Realize and react...

Go Go Goa..... Day 4

The morning breakfast at Sanskruthi was very dull with our guys lacking interest as half of the gang departed. From there, we kicked off to Old Goa, St. Francis Cathedral. It was the first time I entered a cathedral or church for that matter. I found the building huge. The shapes on the floor and the walls were plain and symmetrical. I dint find any complex/fractal architecture as we see in Hindu temples. All I saw was squares and rectangles. Then I realized that, the portugese/european culture lacked the mathematics of complexities in their culture itself.

When Copernicus discovered something new, he was afraid of the church and had to say that come up with the geocentric theory. It was after the death of Galileo Galilei it was reaveled that he had discovered the Heliocentric theory. Even Johannes Kepler's inventions that the orbits of the celestial bodies are elliptical were opposed by the church. Cus, they considered the circle the "perfect" shape for planetary orbits.

I was able to correlate the patterns in the church to the frames in history. So i did not have the spiritual feeling in the cathedral, but the hatred feeling that these churches have once been the authority over the science and mathematics, crushing the scientists according to their will and wish. Here I would like to make a point clear. I am not interfering with the Christian beliefs. Every religion has some or the other belief. My target is on the humans who acts as intermediates between God and Humans. Being a brahmin, I have realised the mistakes which brahmins have committed to the Indian society. So my target is humans only. I have my own respect for Jesus, for he is similar to Ram in Hinduism or Mohammad in Islam. But not for the others who doesnt relate science and religion. Science without religion is not a problem. But religion without science is mere a dust bin. My words shall apply to any religion in this world, after all religion is a path taken by the humans to reach the God. Who are we to stop the science from progressing by the name of the God. Let me not argue further on this. I ll drop down to the Goa mood.

From there, we moved on to the World Heritage Museum. In the ground floor of the museum, there were lots of pilgrims of the Hindu Gods and Godesses. A sharp look at them reavled that the pilgrims were damaged intentionally, with the heads and shoulders damaged for pilgrims of the Gods, and the chest and face of the the pilgrims of the Godesses damaged. My mind traced back to the birth of christianity in India. One was the spreading of christianity through financial power and the other through shear POWER. It dint take me much time to realize that what happened in Goa was the latter case.

The museum contains the pictures of all the Portugal viceroys and governors who ruled Goa from 1510 to 1961. I believe that India would be the only country which has created a museum for the robbers who looted the country and to proclaim them as rulers, and also to have a WORLD HERITAGE MUSEUM for their pride. (Please let me know if I am wrong, and if there are any other countries which does the same). I left the museum with a heavy heart.

Then went to the Basillica just opposite to the Cathedral. The same old story there. Religion without Science. Was back to the lodge, took the luggages which we had already packed in the morning and left Povarium, giving a final look at the lodge and Sanskruthi. Got on to the bus at 15:30. The bus went on and on and on.... a tiresome 3 hours journey... the bus stopped at Goa-Karnataka border.. (I'm just wondering when i write this, if one of my friends was born here.. :P) we got down the bus, had a tea and mirchi-vada.. mm, great combination.. when we were talking in front of the tea stall, we saw a small boy in a football player suite, with his T-shirt having the name C.Ronaldo (7). Kudi asked him, "Dude, are you a football player". He nodded silently. Then we asked him for the details. He said that he is from Dindigul, Tamilnadu. And had been to the under 13 Indian Football team camp at goa for 30 days. His name was Alexander Romario (How will the T-shirt look with A.Romario (7)!! Hoping for it.. :). His uncle said that Alex is the captain of under 13 Tamilnadu football team. He is just 10 years old now. :) My memories went back to my 9 th standard, when i was introduced to the Cricket coaching at Gandhi stadium, Salem. Had to fight hard to get into the district team overcoming the politics within the management. Then i had to throw cricket out of my mind when my interests quickly moved on to classical physics and mathematics in 2 years. Alex's uncle said that same is the case with Indain football team selection also. He also said that he wants Alex to play just one National game and then he will take him to the Beckham football academy in Denmark where his current profession is. Beckham's academy requires that the nominee has atleast represented the national team at some point of time. Again a heavy heart... Gave great hopes and wishes to Alex and moved into the bus.

The bus again stopped at Hubli.. a north karnataka dinner at the hotel near by.. then at 08:00 in the morning we were in the Bangalore bustand.. I went direct to the office gym, had a bath and was ready infront of this system exactly at 09:00.. I know i am straining too much.. but thats how I want to be.. push hard... harder, still harder... this field doesnt provide me with much opportunities to explore and invent.. may be, this Indian software industry is not enough at all....

Go Go Goa..... Day 3

The next morning I was very tired, as i was dancing (i cant say that i danced, but jumping around and making body movements ;). Too tired to wake up, i saw guys getting ready to go to Aguada fort. As expected, it was completely a dry place. The fort was not as big as or as technical as south indian forts. I was able to see the foot paths for humans separately and for horses and elephants separately. Apart from that, it was all the same fort that we could see in any old city. The sun was on my head when we roamed there. My body turning hot and dark, I sweated a lot and felt like my body was dehydrated. After coming out of the fort, I had 2 lemon sodas, which removed all the tiredness and made me fresh again. We were ready for our next trip to the Candolim beach.

When i reached the beach, I saw Baju talking with some Police constables. Guys said that he doesnt have a driving license and was riding Pulsar. Oops.. We just let him talk to the police and kep walking towards the beach. Since I was sweating a lot, I had removed my contact lens off. After reaching the shore, Kudi asked me "Dei Scienty, did you see that da??!!". I asked him back "What did you want me to see?". He replied back "A foreigner is taking sun bath there.". I said "So whats the big deal?". He replied "Nude da.....". Oh gosh!!!!! Again a crap????!!! Then i recalled a foreigner reading a book when i walked besides her. I dint have the inclination to look at her, so just kept walking. I spent some time on beach photography (will upload the photos on Picasaweb soon) when our guys went to enjoy their feast for eyes. I would not say thats a wrong one, cus, thats individual perception. May be, I can attribute the same to the foreigner. When Baaju returned, I saw him going twice to see her. Chinnu too.. :))

After sometime, I decided to take a dip in the sea. Played for a long long time with the waves. Thats more than 2 hours. When i was about to leave, a huge wave, around 8 feet high slashed me down, and my body hit the ground stongly. I was upside down with my upper part hitting the floor hard. Somehow managed to come up and get the breath back. The hot sun made me tired and hungry. After wearing the cloths I started walking towards my bike. Since i dint wear my shoes, i felt the beach sand too hot. I felt like i was walking on flames with its ashes penetrating my legs. Again i rushed back to the shore, wore my shoes and then started walking. Thank God, the foreigner was not there when i came after wearing the lens. I personally feel that virginity is not just in body. Its in our mind and perceptions. And I consider my virginity to this extent, which everyone would definitely expect from their partners. So, i personally believe that even a small aleviation from that mind set is equivalent to dishonesty to them.

At the bike parking, we had gulfi juice + ice cream. It was really good after getting tanned in the hot sun. Oh my god, only then i noticed my skin that it had got lots of sun burns and started paining severely. Without having time for relaxation, we started towards Vagator beach for the second time. We reached there to early before anyone came, and again photography. When guys came there, we both were very hungry. So decided to have our lunch in the hotel near by. After finishing our lunch, we did not know where the guys went. So roamed here and there and again a lime soda. Suddenly a voice called "Thambi!!". I turned and saw the couple who we travelled with in the train. Just a formal talk and they were gone, giving their regards to our guys. After an hour, the guys were back to the top where we had parked our bikes. Since the chennai guys had to leave for their buses at 20:30, we decided to start early from the beach so that we can go for a cruise. Went to the lodge and slept for an hour when someone had booked the tickets in Paradise cruise. Chennai guys packed their luggages and were ready to leave. We took them directly to the cruise. Gold went along with Srikant and I was riding alone. On the way, I saw Gold with a scared face and shatterred face. Then i realised that he got frightened after riding with my bro. :))

The cruise started at 19:00. Party maadi.. The guys danced in the cruise. Sri and I did not dance. Just kept watching them and took photos. After dropping the Chennai guys with a huge cheers, we planned our next trip to Simla, Darjeling, etc. :) (Cheer up guys, I may not be able to join you guys for the next trip.) We had a fulfilling dinner at a small hotel there in Panjim. The fun was even more after dinner when at night when Gold told that he will go with Kudi neither with Sri, nor with me; and Ed, after listening to Gold's plea decided that only he will ride and will not let me/Sri ride. :)) We started laughing and somehow convinced him and got the bike key from him. For his fortune, Sri drove very slow and Ed was back home safe. :)) Back at Chandrageet, we tasted the lager which we bought and had a nice sleep to have a fresh morning at Old Goa.